Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) przykładowo w 2015 r. depresja dotknęła 322 miliony osób na całym świecie tj. 4,4 procent światowej populacji. Statystyka występowania depresji wśród osób zgłaszających się na leczenie wzrasta z każdym rokiem o 20 %, z tego powodu jest ona obecnie trzecią co do częstotliwości chorobą pod względem występowania na świecie, co więcej częstotliwość występowania zaburzeń depresyjnych w ciągu ostatnich kilku lat drastycznie wzrosła. Depresja jest obecnie jednym z trzech najczęściej diagnozowanych problemów zdrowotnych na świecie. Stała się ona tak „popularna”, że spośród wszystkich zaburzeń psychicznych zaczęto ją traktować podobnie jak zwykłe przeziębienie. 

Co to jest depresja?

Depresja to choroba, która wymaga odpowiedniego leczenia. Została ona zaliczona w ICD-10 do grupy zaburzeń nastroju (afektywnych) i rozróżnia się ją pod względem częstotliwości występowania tj. jednorazowego epizodu lub zaburzeń nawracających:
 
- depresja jednorazowa określona jako epizod depresyjny jest oznaczona kodem F32 i zalicza się do niej reakcja depresyjna, depresja psychogenna lub depresja reaktywna.
- depresja chroniczna występuje w formie zaburzeń depresyjnych nawracających F33 tak samo jak powyższa tj. pod postacią nawracających epizodów reakcji depresyjnej, depresji psychogennej lub reaktywnej.
Innymi odmianami depresji w lżejszych formach może być:
- cyklotymia F34.0 w postaci wahań nastroju,
- dystymia F34.1 zwana też nerwicą depresyjną lub odwrotnie - depresją nerwicową albo depresją lękową.

Jak wyjść z depresji?

Pytanie to jest również coraz częściej poruszane w mediach, w głównej mierze za sprawą znanych ludzi umiejących przyznać się do tej choroby. Niestety jednak w głowach wielu osób depresja funkcjonuje jako przewlekły smutek, a na stwierdzenie "chyba mam depresję" słyszymy "głowa do góry, będzie dobrze" lub "weź się w garść". Mówiąc tak wiele osób wierzy, że uczucie przygnębienia czy apatii przejdzie samoistnie lub jest uczuciem "wymyślonym". Niestety bez skutecznego leczenia bardzo trudno wyjść z depresji. Należy takim osobom wyjaśnić, że depresja wymaga leczenia, a nieleczona depresja może prowadzić nawet do samobójstwa, tak więc aby wyjść z depresji należy jak najszybciej rozpocząć skuteczne leczenie.

Leczenie depresji

Depresja to choroba polietiologiczna tj. wieloczynnikowa, dlatego leczenie depresji powinno rozpocząć się od dogłębnej diagnostyki i na jej bazie opierać się na połączeniu kilku metod celem zwiększenia skuteczności leczenia, czyli np. farmakoterapii i psychoterapii. Niestety obecnie tradycyjne leczenie depresji opiera się wyłącznie na wizycie u psychiatry i przyjmowaniu antydepresantów z grupy SSRI, co niestety często okazuje się zupełnie nieskuteczne, dlaczego tak jest?

Dlaczego tradycyjne leczenie depresji jest nieskuteczne?

Klasyczne leczenie depresji samymi antydepresantami mającymi na celu podnieść poziom serotoniny w orgnizmie bywa nieefektywne, ponieważ depresja jako choroba wieloczynnikowa, nie zawsze ma swoje źródło w niedoborze serotoniny. Gdy ordynowanie przez lekarzy psychiatrów osobie z depresją wyłącznie leków przeciwdepresyjnych z grupy SSRI bywa nieskuteczne, nazywa się ją przez nich depresją lekooporną i rozkłada ręce w geście zrezygnowania. Niestety obecnie co raz częściej leczenie lekami przeciwdepresyjnymi okazuje się nieskuteczne. Aby się przekonać dlaczego tak jest należy stwierdzić, czy depresja rzeczywiście jest wynikiem niedoboru serotoniny. W tym celu należy najpierw zbadać jej poziom w organizmie - jednak nikt tego nie zleca, ani nie robi. Jeżeli jednak ktoś zdecyduje się zbadać jej poziom i okaże się, że jednak jest on prawidłowy, to przyczyn depresji należy szukać w innych sferach organizmu.

Leczenie depresji przy pomocy farmakogenomiki

​​Nowe badania nad genetyką i psychofarmakologią zwane farmakogenomiką mogą pomóc lekarzom w określeniu, który lek zadziała najlepiej w leczeniu depresji. Wprowadzenie tej metody do powszechnej opieki zdrowotnej pomogłoby wyeliminować obecnie stosowaną przez lekarzy psychiatrów metodę "prób i błędów", która polega na testowaniu działania różnych leków, trwającą tygodnie. Trafienie w odpowiedni lek za pierwszym razem poprawia jakość życia osób doświadczających wyniszczającej depresji, a takie leczenie może mieć kluczowe znaczenie dla tych, którzy doświadczają rozpaczy i myśli samobójczych - szczególnie gdy na efekty działania leku trzeba czekać kilka tygodni.

W tym celu, aby leczenie depresji było skuteczne, powinno być poprzedzone dokładną diagnostyką endokrynologiczną poziomu neuroprzekaźników: serotoniny, dopaminy i adrenaliny oraz hormonów: witaminy D, testosteronu, prolaktyny czy wreszcie głównego podejrzanego, czyli hormonu stresu - kortyzolu.

Badanie to zwane Biobalance jest już dostępne w Polsce, a nasz ośrodek współpracuje z laboratoriami diagnostycznymi wykonującymi takie badania neuroprzekaźników za dodatkową opłatą.

Leczenie depresji psychobiotykami

Psychobiotyki to organizmy żywe przyjmowane jak probiotyki, które pomagają w leczeniu chorób psychicznych w tym depresji. Udowodniono duże korzyści z przyjmowania Bifidobacterium Infantis, specyficznego probiotyku, który jest w stanie w sposób naturalny zwiększyć poziom serotoniny w organizmie. Niektóre psychobiotyki mają także działanie przeciwzapalne, co jest korzystne, ponieważ depresja i stres są pogarszane przez stan zapalny w organizmie.

W naszym ośrodku, podajemy pacjentom probiotyki zawierające Bifidobacterium Infantis w celu odbudowy mikroflory jelitowej.

Leczenie depresji przy pomocy farmakologii

Jeżeli przyczyną depresji jest niedobór serotoniny, to standardowe leczenie stosowane przez lekarzy psychiatrów polega na farmakoterapii, która obejmuje trzy klasy umiarkowanie skutecznych leków stosowanych w leczeniu depresji:

• - trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (TCA),
• - inhibitory monoaminooksydazy (inhibitory MAO),
• - inhibitory selektywnego powtórnego wychwytu serotoniny (SSRI).

Najskuteczniejsze leki na depresję

Najskuteczniejsze leki na depresję to m.in. leki trójpierścieniowe, które blokują wtórny wychwyt norepinefryny i w rezultacie dostępna jest większa jej ilość w mózgu. Średnio u 60 do 75 procent pogrążonych w depresji pacjentów, którym podawano te leki, obserwuje się poprawę stanu zdrowia. Ponadto podając pacjentom cierpiącym na depresją nawracającą leki trójpierścieniowe pomiędzy rzutami choroby, zmniejsza się u nich prawdopodobieństwo nawrotu.

Inhibitory MAO to również jedne z najskuteczniejszych leków na depresję i tak samo jak poprzednie zapobiegają rozpadowi norepinefryny, hamując działanie enzymu monoaminoksydazy. W przypadku gdy dostępna jest większa ilość norepinefryny, uważa się, że pacjent jest mniej depresyjny. Jednak inhibitory MAO są rzadziej przepisywane niż substancje trójpierścieniowe lub SSRI dlatego, ponieważ mogą one mieć bardzo groźne skutki uboczne. W połączeniu z dojrzewającym serem, czerwonym winem, piwem, małżami, narkotykami lub lekami na nadciśnienie mogą spowodować zgon. Jednak większość badań wykazuje, że inhibitory MAO są skuteczne w łagodzeniu objawów depresji i jeśli SSRI oraz leki trójpierścieniowe zawiodą.

Najskuteczniejsze leki na depresję i jednocześnie najnowsze generacyjnie to leki na bazie SSRI, takie jak fluoksetyna (prozac) oraz pokrewne jej sertalina (zoloft) i paroksetyna (paxil), są one dość szeroko stosowane zwłaszcza w przypadku mniej dotkliwych stanów depresyjnych. Leki z grupy SSRI (np. zoloft i paxil) selektywnie hamują powtórny wychwyt serotoniny, powodując złagodzenie objawów depresji u 60 do 70 procent chorych. W przypadku pacjentów, u których istnieje ryzyko nawrotów, nieprzerwane zażywanie fluoksetyny zmniejsza ich występowanie. W leczeniu silnej depresji u pacjentów stosujących SSRI obserwuje się mniejszą ospałość, suchość w ustach, mniejsze pocenie i mniejszą możliwość przedawkowania niż w przypadku leków trójpierścieniowych. SSRI jest jednak przyczyną mdłości, podenerwowania i bezsenności. Ponieważ profil efektów ubocznych w tej grupie leków jest mniej dokuczliwy, a także dlatego, że cieszą się one dobrą opinią, są one częściej przepisywane niż leki podnoszące poziom norepinefryny. Niemniej jednak szczegółowe badania wyników kuracji u wielu pacjentów ujawniły, że ich skuteczność jest niemal taka sama jak skuteczność leków trójpierścieniowych i inhibitorów MAO. Jednak mimo tych wszystkich zalet istnieje podejrzenie, że SSRI w niektórych przypadkach może paradoksalnie prowadzić do myśli i zachowań samobójczych.

W leczeniu depresji leki z SSRI nie są jedynymi nowymi, powszechnie używanymi środkami przeciwdepresyjnymi. Lekarze coraz częściej stosują substancje z heterogenicznej klasy środków znanych jako leki nietypowe (trazadon, serzone, effexor, wellbutrin), które warunkują dostępność zarówno serotoniny, jak i norepinefryny. Najczęściej z nich stosowany w USA - Wellbutrin (buproprion), wpływa również na dostępność dopaminy. Ma on działanie stymulujące i przeciwdepresyjne, jest więc skuteczny nie tylko w leczeniu depresji, ale i zespołu deficytu uwagi z nadruchliwością (ADHD). Wywołuje on jednak skutki uboczne m.in., ryzyko ataku padaczkowego u osób podatnych oraz wyraźnie pozbawia popędu płciowego. Tianeptyna jest kolejnym nietypowym lekiem przeciwdepresyjnym, który wykazał niezwykłą skuteczność kliniczną w leczeniu depresji opornej na leczenie tradycyjnymi SSRI. Ciekawym faktem na temat tianeptyny jest to, że jej skuteczność nie jest zgodna z hipotezą depresji, ponieważ tianeptyna może faktycznie obniżać poziomy serotoniny.

Leczenie depresji w naszym ośrodku zawiera m.in. powyżej opisaną farmakoterapię przy pomocy najskuteczniejszych leków na depresję.

Nie należy jednak zapominać, że funkcjonuje powszechne przekonanie, że depresja jest schorzeniem biochemicznym, które można zwalczyć wyłącznie za pomocą leków antydepresyjnych. Depresja jest chorobą polietiologiczna, a więc i psychosomatyczną, czyli za jej występowanie mogą odpowiadać stany psychiczne, które nie leczą się samymi tylko lekami, a wymagają psychoterapii.

Terapia depresji

Terapia depresji obejmuje zarówno terapie poznawcze, jak i psychodynamiczne. Celem pierwszych jest złagodzenie objawów depresji w sposób bezpośredni i w krótkim czasie (do 4 tygodni), natomiast klasyczne terapie psychodynamiczne stawiają raczej na zmiany długoterminowe niż na szybkie wyeliminowanie symptomów depresji. Zakładają uświadomienie pacjentowi istnienia w nim błędnie kierowanego gniewu i konfliktów, które doprowadziły do jego powstania, oraz ich rozwiązanie. Terapia interpersonalna jest formą terapii psychodynamicznej, jednak skupia się bardziej na obecnych niż na dawnych kontaktach społecznych. Podobnie jak terapia poznawcza, jest to krótkoterminowa forma terapii depresji

Leczenie depresji w naszym ośrodku bazuje zasadniczo na tych właśnie nurtach psychoterapii.

Poznawcza terapia depresji

W terapii poznawczej depresji pacjent uczy się, jak przemóc problemy i opanować sytuacje, które wcześniej wydawały mu się nie do przezwyciężenia. Różni się ona od większości innych form terapii. W przeciwieństwie do psychoanalityków terapeuci poznawczy aktywnie prowadzą pacjenta ku reorganizacji sposobów myślenia i działań nie dotyczących przeszłości, ale przede wszystkim teraźniejszości. Psychoterapeuta kognitywny (poznawczy) jest dyrektywny w kontakcie z pacjentem, perswaduje mu treści, nakłania do działania i prowadzi go do celu.  

Terapia poznawcza depresji Becka usiłuje się przeciwstawić negatywnym myślom I błędom w logice u osób z depresją. Istnieją cztery specyficzne techniki tego typu terapii: wykrywanie myśli automatycznych, testowanie myśli automatycznych w rzeczywistości, trening zmiany atrybucji, zmiana założeń depresjogennych (wywołujących depresje).

Beck twierdzi, że istnieją dyskretne, negatywne zdania, które pacjenci w depresji natychmiast i automatycznie sobie powtarzają. Takie „katastroficzne”, nawykowe myśli utrzymują stan depresji. Terapia poznawcza pomaga pacjentom zidentyfikować myśli automatyczne. Gdy już nauczą się to robić, terapeuci nawiązują z nimi dialog, w którym zgłębiają argumenty „za i przeciw” tym myślom. Nie jest to próba indukowania fałszywego optymizmu, lecz raczej zachęta do korzystania z rozsądnych standardów samooceny, które są stosowane przez ludzi nie cierpiących na depresję. Dzięki terapii poznawczej pacjenci mogą się nauczyć krytykować własne negatywne myśli automatyczne, ucząc się identyfikować, analizować i omawiać własne wizje katastroficzne oraz odnajdując dowody im przeczące, aby w końcu zdołać podważyć podstawy negatywnych myśli automatycznych, które powoli zaczną zanikać.

Cierpiący na depresję mają tendencję do obwiniania się za stworzenie sytuacji nieprzyjemnych, za co w rzeczywistości nie ponoszą odpowiedzialności. W celu przeciwdziałania irracjonalnemu poczuciu winy pacjenci wraz z terapeutą dokonują przeglądu wydarzeń, korzystając ze standardów przypisywania winy właściwym ludziom nie pogrążonym w depresji. Skutkiem tego nie ma być całkowite uniewinnienie pacjenta, lecz zwrócenie mu uwagi na to, że oprócz jego niekompetencji istnieją jeszcze inne czynniki warunkujące negatywne wydarzenia.

Twórca tej metody terapii depresji – Aaron Beck - kreśli sześć założeń, na których cierpiący na depresję opierają swoje życie, tym samym stają się bardziej podatni na doświadczanie smutku, rozpaczy i rozczarowania:

• - żeby być szczęśliwym, muszę odnosić sukces we wszystkim, czego się podejmę;
• - żeby być szczęśliwym, muszę być zawsze przez wszystkich akceptowany;
• - jeśli popełniam błąd, to znaczy, że brak mi kompetencji;
• - nie mogę żyć bez miłości;
• - jeśli ktoś się ze mną nie zgadza, to znaczy, że mnie nie lubi;
• - moja wartość jako człowieka zależy od tego, co inni o mnie myślą.

Gdy pacjent lub terapeuta rozpozna któreś z tych założeń, natychmiast starają się je zniwelować. Sprawdza się jego siłę, poszukuje kontrargumentów, prezentuje potencjalne wyjścia alternatywne i przedstawia niszczące konsekwencje trzymania się tego założenia.

Skuteczność terapii depresji w nurcie poznawczym

W jednym z badań nad poznawczą terapią przeciwdepresyjną u wielu pacjentów zaobserwowano ogromną poprawę stanu w ciągu jednego okresu oddzielającego kolejne sesje terapeutyczne. Te natychmiastowe korzyści stanowiły połowę ogólnej poprawy. Ponadto depresja tych pacjentów nie była tak głęboka jak w przypadku innych, którzy poddani zostali terapii, a ich stan nie uległ pogorszeniu nawet po osiemnastu miesiącach. Znaczna poprawa w zakresie zdolności poznawczych — na przykład zmiana przekonań — następowała na sesjach terapeutycznych bezpośrednio poprzedzających nagłe ustąpienie objawów. Istnieją zatem przesłanki ku temu, by sądzić, że zmiany poznawcze wyzwalają nagłą poprawę stanu zdrowia. Ponadto są powody, by przypuszczać, że aktywacja behawioralna może być również centralnym aspektem korzyści płynących z terapii poznawczej.

Leczenie wyuczonej bezradności jako przyczyny depresji

Ponieważ za przyczynę wyuczonej bezradności i depresji uważa się oczekiwanie, że postępowanie jednostki nie będzie gwarantowało kontroli nad przyszłymi wydarzeniami, terapeuci próbują zmienić poglądy pacjentów tak, by poczuli się kompetentni i potrafili unikać oczekiwanych nieprzyjemnych sytuacji. Zatem teoria wyuczonej bezradności zakłada, na przykład, że kształcenie umiejętności społecznych i asertywności będzie miało skutek przeciwdepresyjny, ponieważ dają one pacjentowi możliwość kontrolowania stanów afektywnych i oceny dokonywanej przez innych ludzi poprzez własne działania. Ponadto techniki takie jak krytyka myśli automatycznych (to nie dlatego, że jestem niedobrą matką; raczej dlatego, że o 7 rano jestem zrzędliwa) pomagają złagodzić siłę depresji poprzez zmianę stylu atrybucji z wewnętrznego, stabilnego i globalnego (niedobra matka) na zewnętrzny, niestabilny i specyficzny (7 rano). Strategie te stanowią techniki terapii poznawczej, którą już omówiliśmy. Co ciekawe, badania mające na celu sprawdzenie, który ze składników tej terapii jest najbardziej skuteczny, wykazują, że w leczeniu i profilaktyce przeciwdepresyjnej najważniejszą rolę odgrywa zmiana pesymistycznego stylu atrybucji na optymistyczny.

Optymizm jako efekt poznawczej terapii depresji

Zmiana nastawienia z pesymistycznego na optymistyczne zwykle następuje wtedy, gdy ludzie przyswoją sobie umiejętności niestabilnego, specyficznego i zewnętrznego sposobu objaśniania własnych niepowodzeń. Ci, którym się to udaje, o wiele lepiej radzą sobie w wielu sferach życia. Optymiści łatwiej przezwyciężają stany depresyjne, osiągają lepsze wyniki w szkole, w sporcie i w pracy, cieszą się ponadto lepszym zdrowiem niż pesymiści, którzy traktują przyczyny nieprzyjemnych sytuacji jako stabilne, globalne i wewnętrzne.

Podsumowując terapia poznawcza w naszym ośrodku uczy ludzi skracać depresję poprzez rozważania na temat myśli katastroficznych.

Interpersonalna terapia depresji

Kolejną metodą leczenia o naukowo potwierdzonej skuteczności jest interpersonalna terapia depresji. Wywodzi się ona z terapii psychoanalitycznych, jednak w przeciwieństwie do nich, jest ona krótkoterminowa, a procedury z nią związane nie mają nic wspólnego z dzieciństwem lub mechanizmami obronnymi. Skupia się ona raczej na teraźniejszych relacjach społecznych i w szczególności dotyczy obecnych problemów interpersonalnych (z rodziną lub innymi ważnymi osobami z otoczenia). Główny materiał terapii depresji w tym nurcie stanowią trwające kłótnie, frustracje, niepokoje, rozczarowania, które wywołują stan depresji u osoby.

Terapia depresji w nurcie interpersonalnym zajmuje się czterema obszarami problemów: reakcjami żalu; sporami i kłótniami; okresami przejściowymi w pełnieniu ról i deficytem umiejętności społecznych. W przypadku irracjonalnego żalu terapia ta zajmuje się nienormalnymi reakcjami. Terapeuta wzbudza proces żałoby i pomaga pacjentowi stworzyć nowy związek społeczny, który zastąpiłby stratę poprzednich relacji. W przypadku sporu pomaga określić kierunek, w którym zmierza zaburzony związek: Czy wymaga on renegocjacji? Czy nastąpił impas? Czy został on bezpowrotnie utracony? Pacjent przyswaja sobie umiejętności komunikacji, negocjacji i postawę asertywną. W przypadku trudności związanych ze zmianą roli — jak w sytuacji przejścia na emeryturę, rozwodu lub wyprowadzki z domu rodzinnego — terapeuta nakłania pacjenta do dokonania ponownej oceny utraconej roli, wyrażenia uczuć związanych ze stratą i stworzenia nowych struktur wsparcia społecznego. W przypadku deficytu interpersonalnego terapeuta poszukuje powtarzających się wzorców zachowań w poprzednich związkach. Zachęca do wyrażania emocji. W celu przezwyciężenia permanentnych niedoskonałości widocznych w relacjach społecznych trenuje się odgrywanie konkretnych ról i wzmacnia umiejętności komunikowania.

Skuteczność terapii depresji w nurcie interpersonalnym

Podejście interpersonalne w terapii depresji wyzwala trwałe zmiany w funkcjonowaniu pacjenta przez co pomaga bez wątpienia zapobiec nawrotom stanów depresyjnych. W trzyletniej próbie badania skuteczności tej metody jaką przeprowadzono w USA w 1990 r., 128 losowo dobranym pacjentom z nawrotami depresji, którym pomogła terapia łączona: farmakologiczna (imipraminą) i terapia interpersonalna, zalecono kontynuację leczenia w ramach podejścia interpersonalnego i/lub terapii farmakologicznej. W badaniu imipramina okazała się skutecznym środkiem zapobiegającym nawrotom stanów chorobowych, podobnie jak miesięczna terapia interpersonalna, która wydłużała okres przerwy pomiędzy epizodami depresyjnymi u pacjentów nieotrzymujących leków. Okazało się, że podejście interpersonalne jest również skuteczne w leczeniu depresji u nastolatków. U pacjentów poddanych terapii interpersonalnej zaobserwowano większe osłabienie objawów depresji oraz większą poprawę ogólnego funkcjonowania społecznego, relacji z przyjaciółmi i umiejętności rozwiązywania problemów niż w grupie kontrolnej.

Do głównych zalet tego podejścia należy zaliczyć to, że terapia depresji jest krótkoterminowa (trwa od kilku tygodni do paru miesięcy), czyli jest praktyczna i w miarę tania.

Leczenie depresji w naszym ośrodku

Nasz ośrodek leczenia depresji skupia się na ujęciu człowieka holistycznie (całościowo). Biorąc pod uwagę najnowocześniejsze doniesienia naukowe, korzystamy z diagnostyki endokrynologicznej organizmu, konsultacji psychiatrycznych i wsparcia farmakologicznego oraz psychoterapii (poznawczej oraz interpersonalnej), celem osiągnięcia maksymalnej skuteczności leczenia.

Metody stosowane w naszym ośrodku leczenia depresji:

Badania analityczne

Już od dłuższego czasu wiadomo, że zachwianie równowagi hormonalnej w sposób bezpośredni odbija się zarówno na ilości energii na co dzień, jak i procesach odczuwania i regulowania emocji. Niestety, niejednokrotnie pomija się etap analizy wyników badań krwi i natychmiastowo przechodzi do ordynowania leków, co często kończy się działaniem na oślep. Zaburzenia hormonalne mogą nie tylko wpływać na rozwój problemów psychicznych lub ich nasilenie, ale także imitować pewne dolegliwości charakterystyczne przede wszystkim dla chorób afektywnych tj. depresji.

W celu jak najdokładniejszego określenia przyczyny problemu wykonujemy badania skupiające się na:

- Osi podwzgórze – przysadka – tarczyca, a w szczególności tarczycy – poziom TSH, T3 i T4 wpływa na zmianę aktywności receptorów serotoninowych, na które zwraca się szczególną uwagę podczas leczenia depresji. Nie pozostaje obojętny także dla działania szlaku noradrenergicznego. Z tego względu, informacje obejmujące zarówno aktualny stan tarczycy, jak i ewentualne leczenie niedoczynności bądź nadczynności tarczycy w przeszłości, będą miały wpływ na dalsze postępowanie. Co ciekawe, badania wskazały, że leczenie depresji połączone z działaniami ukierunkowanymi na tarczycę może przynosić lepsze efekty niż stosowanie klasycznej farmakoterapii bez jej wzbogacania.

- Osi nadnercza – przysadka – podwzgórze – tu punktem szczególnej uwagi jest kortyzol będący charakterystyczną odpowiedzią na silny, przeciągający się stres. Udowodniono w badaniach, że długotrwałe życie w stresie powodującym podwyższony poziom kortyzolu powoduje spadek wydolności organizmu oraz problemy w życiu codziennym związane zarówno ze sferą psychiczną, jak i fizyczną, czyli w efekcie depresję.

- A także innych gruczołach wewnątrzwydzielniczych i hormonach regulujących pracę całego ciała np. witaminy D, prolaktyny, testosteronu itd.

Współpraca lekarza psychiatry i endokrynologa

Wciąż niedoceniana i rzadko spotykana współpraca endokrynologa z psychiatrą może okazać się kluczowa dla doboru odpowiedniej formy leczenia. Początkowa analiza zebranych badań krwi skupia się na odróżnieniu zaburzeń psychicznych od problemów stricte endokrynologicznych. W późniejszych etapach psychiatra działający razem z endokrynologiem ma szansę na dobór odpowiedniej farmakoterapii dobranej do potrzeb pacjenta np. u osób borykających się z problemami z tarczycą, u których wspomagająco stosuje się środki z tyroksyną.

Farmakoterapia

W naszym ośrodku korzystamy wyłącznie z leków o potwierdzonej skuteczności. Sięgamy po środki nowej generacji, które pozwalają na zminimalizowanie występowania skutków ubocznych. Wprowadzenie leczenia farmakologicznego powiązane jest z analizą pozostałych leków przyjmowanych stale przez każdą z osób. Przemyślane działanie połączone ze stałą opieką obejmującą monitorowanie rezultatów, dobór dawek oraz ewentualną zmianę stosowanych środków, pozwala na maksymalizowanie skuteczności podejmowanych działań.

Psychoterapia

Spotkania terapeutyczne mają na celu zgłębienie siebie, poznanie przyczyn problemów oraz wypracowanie zmiany, która będzie korzystna i trwała z punktu widzenia dalszego życia. Istotę terapii stanowi relacja terapeutyczna oparta na wzajemnym zaufaniu i szczerości. Właśnie z tego względu dokładamy wszelkich starań by każda osoba pracowała z terapeutą, z którym odnajdzie wspólny język. Jednak skuteczność odbywających się regularnie spotkań będzie w znacznym stopniu zależna od indywidualnej motywacji i zaangażowania w proces, które mogą być zróżnicowane wśród poszczególnych pacjentów. Wykwalifikowani terapeuci, specjalizujący się w poszczególnych nurtach psychoterapeutycznych, opracowują plan działania w sposób indywidualny. Dzięki temu w najbardziej trafny sposób odpowiadają na wszelkie potrzeby.

Nasz ośrodek leczenia depresji prowadzi zarówno terapię grupową jak i indywidualną

Dieta w ośrodku leczenia depresji

Już od dłuższego czasu mikroflora jelitowa jest jednym z głównych punktów badań naukowych odnośnie występowania depresji. Jelita przez wiele lat uznawane były jedynie za miejsce wchłaniania składników odżywczych, którego stan nie ma większego wpływu na pozostałe aspekty funkcjonowania organizmu. Tymczasem okazało się, że mikroflora jelit odgrywa bardzo istotną rolę z punktu widzenia działania układu odpornościowego - to jednak nie wszystko. Kolejne eksperymenty doprowadziły naukowców do powiązania stanu jelit ze stanami depresyjnymi. Nauka zwana psychoneuroimmunologią kazała zwrócić uwagę na zaniedbania żywieniowe i tryb życia, które bezpośrednio wyniszczają mikroflorę jelit. Każda z osób przebywających w ośrodku w ramach leczenia depresji otrzymuje oprócz smacznych posiłków bogatych w witaminy i mikroelementy, korzystne dla funkcjonowania jelit probiotyki, które szybko i skutecznie są w stanie zniwelować skutki stresu, używek i szybkiego jedzenia zawierającego nikłe ilości witamin i minerałów. Dobry stan jelit ma tak duże znaczenie z uwagi na fakt, że aż 90 % serotoniny produkowanej z udziałem tryptofanu pochodzi właśnie z tej części układu pokarmowego. Jest to znaczna ilość neuroprzekaźnika, którego brak powoduje m.in. stany depresyjne.

Ruch w ośrodku leczenia depresji

W ciągłym biegu ludzie zdają się zapominać, że aktywność fizyczna przynosi pożytek nie tylko dla ciała, ale i dla ducha. Umiarkowany wysiłek fizyczny stymuluje produkcję endorfin, serotoniny i dopaminy, czyli hormonów szczęścia, a joga działa rozluźniająco i pomaga rozładować napięcie wewnętrzne. Pacjenci przebywający w naszym ośrodku mają szansę skorzystać z zorganizowanych zajęć rekreacyjnych, aktywnych (sport) oraz biernych (joga), na które wreszcie mają czas. Przebywanie w grupie oraz wspólna rozrywka korzystnie wpływają zarówno na samopoczucie, jak i rozbudowę poszczególnych relacji. Warto zaznaczyć, że prowadzone zajęcia mają luźny charakter i przebiegają w przyjemnej, przyjacielskiej atmosferze.

Skuteczne leczenie depresji

Wykorzystywanie zróżnicowanych metod leczenia depresji pozwala nam na kompleksowe podejście do problematyki zaburzeń psychicznych. Dobrze zarządzane metody leczenia, zaplanowany i zorganizowany czas pacjentów, ciekawe zajęcia oraz indywidualne podejście są kluczem do szybkiego powrotu do zdrowia oraz utrzymania przyjemnej atmosfery w otoczonym zielenią zaciszu ośrodka.

Jak wyleczyć depresję?

Aby wyleczyć depresję należy zastosować wszystkie powyższe metody celem zwiększenia prawdopodobieństwa trafienia w jej przyczynę. Depresja jest uleczalna, jednak to od Ciebie zależy, czy dasz sobie szansę i odwiedzisz specjalistów, którzy wdrożą odpowiednie dla Ciebie leczenie. U aż 80 do 90 procent osób w głębokiej depresji można znacznie złagodzić objawy, stosując krótką terapię farmakologiczną lub psychologiczną, jednak, aby to zrobić należy odwiedzić specjalistę i rozpocząć leczenie.

Na zakończenie można dodać, że u kilku procent osób chorych na depresję, prawdopodobieństwo nawrotu po odstawieniu leku lub zakończeniu psychoterapii jest bardzo wysokie. W takim przypadku ostatnią możliwością jaką należy zastosować są elektrowstrząsy. Jednak należy pamiętać, że z tej metody korzysta się tylko w ostateczności, gdy już wszystkie mniej inwazyjne metody zawiodą.

Jeżeli wszystkie powyższe metody leczenia zawiodą, istnieje duże prawdopodobieństwo, że osoba jest niedodiagnozowana lub została źle zdiagnozowana. Powodem może być pomylenie objawów depresji z objawami zespołu chronicznego zmęczenia. Objawy obydwu zaburzeń są bardzo podobne, jednak leczenie jest już inne - innymi słowy - było leczone nie to co powinno być leczone, w wyniku tego występuje brak poprawy stanu pacjenta. Więcej o zespole lub syndromie chronicznego zmęczenia i jego leczeniu można przeczytać w artykułach.

Ostatnią niedodiagnozowaną przyczyną nieskutecznego leczenia depresji mogą być zaburzenia lub choroby jelit np. choroba Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita WZJ, przerost grzyba Candida Albicans (tzw. drożdzaki) itp. Mówi się, że jelita człowieka to "drugi" mózg, to w nich następuje wchłanianie do organizmu z pożywienia witamin i mikroelementów (m. in. 80% tryptofanu z którego powstaje serotonina). Jeżeli jelita są chore, to choruje cały organizm, a objawy mogą przypominać depresję albo chroniczne zmęczenie. Aby jelita dokładnie zdiagnozować należy udać się na konsultację do gastroenterologa, a w celu diagnostyki wykonać kolonoskopię oraz posiew mykologiczny kału na obecność grzybów. Jeżeli leczenie gastroenterologiczne okaże się nieskuteczne to w ostateczności zaleca się przeszczep mikroflory jelitowej.

Zatem - jak prawidłowo zdiagnozować depresję? Aby to zrobić należy przeanalizować ją pod kątem występowania konkretnych objawów.