Depresja została zaliczona w ICD-10 do grupy zaburzeń nastroju (afektywnych) i rozróżnia się ją pod względem częstotliwości występowania tj. jednorazowego epizodu lub zaburzeń nawracających. Depresja jednorazowa określona jako Epizod depresyjny jest oznaczona kodem F32 i zalicza się do niej reakcja depresyjna, depresja psychogenna lub depresja reaktywna. Depresja chroniczna występuje w formie Zaburzeń depresyjnych nawracających F33 tak samo jak powyższa tj. pod postacią nawracających epizodów reakcji depresyjnej, depresji psychogennej lub reaktywnej. Innymi odmianami depresji w lżejszych formach jest Cyklotymia F34.0 w postaci wahań nastroju lub Dystymia F34.1 zwana też Nerwicą depresyjną lub odwrotnie - Depresją nerwicową albo Depresją lękową. 

Depresja co to jest?

Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) w 2015 r. depresja dotknęła 322 miliony osób na całym świecie tj. 4,4 procent światowej populacji. Statystyka występowania depresji wzrasta z każdym rokiem o 20 %, z tego powodu jest ona obecnie najczęstszą przyczyną niepełnosprawności na świecie. Epizod depresji dotyka średnio co dziesiąta osobę przynajmniej raz w ciągu jej życia. Temat depresji jest również aktualnie coraz częściej poruszany w mediach, w głównej mierze za sprawą znanych ludzi umiejących przyznać się do tej choroby. Niestety jednak w głowach wielu osób depresja funkcjonuje jako przewlekły smutek, a na stwierdzenie "chyba mam depresję" słyszymy "głowa do góry, będzie dobrze" lub "weź się w garść". Mówiąc tak wiele osób wierzy, że uczucie przygnębienia czy apatii przejdzie samoistnie lub jest uczuciem "wymyślonym". Trzeba podkreślić, że samoistna poprawa jest możliwa tylko w sytuacji chwilowego pogorszenia nastroju. Pierwsze sygnały depresji są podobne do smutku czy gorszego samopoczucia zdarzającego się od czasu do czasu każdemu człowiekowi. Jeżeli jednak są to pierwsze objawy depresji to powinniśmy zwrócić się po specjalistyczną pomoc. Niestety wiele osób ma problemy z rozpoznaniem objawów depresji u siebie lub u innych, nie umie o niej rozmawiać, a wizytę u psychiatry traktuje, jako klęskę i największy powód do wstydu. Jednak ta choroba statystycznie może przydarzyć się każdemu z nas lub komuś z naszej rodziny, dlatego należy stanowczo podkreślić, że stanowi ona poważną jednostkę chorobową, a jej pierwszych objawów nie można bagatelizować, ponieważ może prowadzić do samobójstwa.    

Depresja objawy

Nic Cię nie cieszy? praca nie sprawia dawnej satysfakcji? nie masz ochoty i energii na życie? Czujesz się zmęczony? a wyjście na spacer czy ugotowanie obiadu to czynności ponad Twoje siły? Nie widzisz sensu życia, nie masz ochoty wstawać z łóżka, czujesz bezsens i pustkę? To mogą być pierwsze objawy depresji, Jeżeli poniższe objawy utrzymują się co najmniej 2 tygodnie, nie bagatelizuj ich tylko szybko zwróć się po pomoc.

Objawy depresji mogą być następujące:

• obniżenie nastroju
• spadek energii i aktywności
• brak odczuwania przyjemności
• obniżenie zainteresowań i koncentracji
• zmęczenie
• zaburzenia snu
• brak apetytu
• obniżenie poczucia własnej wartości i samooceny
• poczucie winy
• spadek masy ciała
• spadek libido
• myśli samobójcze   

Warto wspomnieć, że chory na depresję gorzej czuje się rano, a zazwyczaj jego samopoczucie ulega polepszeniu wieczorem.  

Rodzaje depresji

• Pojedynczy epizod depresji łagodny, umiarkowany, ciężki z objawami psychotycznymi lub bez nich, inne atypowe, bliżej nieokreślone.
• Zaburzenia depresyjne nawracające łagodne, umiarkowane, ciężkie z objawami psychotycznymi lub bez nich, Depresja endogenna, w remisji, inne bliżej nieokreślone.
• Cyklotymia w postaci stałych wahań nastroju pomiędzy łagodną depresją, a wzmożonym samopoczuciem (nie mylić z zaburzeniem afektywnym dwubiegunowym).
• Dystymia jako długotrwałe obniżenie nastroju trwające nawet kilka lat (dawniej zwana melancholią).    

Przyczyny depresji

Większość osób nadal bardziej skupia się na leczeniu depresji niż na poszukiwaniu jej przyczyn. Jednak w miarę rozwoju nauki, poznajemy co raz więcej możliwych przyczyn depresji. Chociaż depresja w dalszym ciągu jest jednym z wiodących zaburzeń psychicznych na świecie, jej przyczyny wciąż pozostają niejasne. Najczęściej mówi się jednak o genezie polietiologicznej depresji na którą mogą składać się czynniki: genetyczne, biochemiczne, hormonalne, sezonowe, sytuacyjne. Aby poznać najnowsze odkrycia w temacie depresji, dokonaliśmy przeglądu badań naukowych z całego świata. Poniżej przedstawiamy najważniejsze z nich.  

Mózg i stres a depresja

Niedawne badania wykazały, że osoby dotknięte zaburzeniami depresyjnymi mają większy obszar podwzgórza w mózgu w porównaniu z osobami zdrowymi. To może wyjaśnić, dlaczego wielu cierpiących na depresję wykazuje zwiększony poziom hormonu stresu - kortyzolu i bardzo często cierpią z powodu okresów wzmożonego napięcia. W poszukiwaniu przyczyn leżących u podstaw tego rozległego zaburzenia, naukowcy doszli do wniosku, że może to wynikać z predyspozycji połączonej z indywidualnymi czynnikami stresu środowiskowego. Jak wiadomo, osoby bardziej predysponowane do depresji wykazują rozregulowanie systemu odpowiedzi na stres endogenny, znanego również jako oś podwzgórze – przysadka - nadnercza (oś HPA), która jest zwykle aktywowana, gdy mamy do czynienia ze stresem. Ta odpowiedź zwiększa ilość kortyzolu, dostarczając organizmowi więcej energii w obliczu potencjalnego zagrożenia lub wyzwania. Po zakończeniu trudnej sytuacji kilka mechanizmów kontrolnych w osi HPA zwykle zapewnia przywrócenie systemu do stanu równowagi. U osób cierpiących na zaburzenia depresyjne lub u których występują większe predyspozycje, nie ma to miejsca. Zamiast tego, nieprawidłowe działanie mechanizmu sprzężenia zwrotnego powoduje reakcję na stres, nawet gdy nie ma widocznej sytuacji stresowej. Do tej pory podstawowa przyczyna aktywowania tego systemu nadpobudliwości hiperaktywnej i rola podwzgórza jako jego ogólnej jednostki kontrolnej pozostawała niejasna. Te zależności zostały odkryte przy użyciu skanera MES o wysokiej rozdzielczości 7-Tesla. Nasilenie zaburzeń mierzono za pomocą wystandaryzowanych kwestionariuszy i wywiadów. 

Przewlekły stres a depresja

Zespół badawczy z Uniwersytetu Hebrajskiego w Jerozolimie stwierdził, że zmiany w jednym typie komórki mózgowej zwane mikroglejem, wskazują na objawy depresyjne wywołane przez ekspozycję na chroniczny stres. Mikroglej stanowi około 10 procent komórek mózgowych i reprezentuje układ odpornościowy w mózgu. Jest on również zaangażowany w procesy fizjologiczne, które nie mają nic wspólnego z infekcją lub urazem - na przykład reakcja organizmu na stres. Izraelscy naukowcy byli w stanie wykazać w badaniach na zwierzętach, że zaburzenia komórek mikrogleju odgrywają ważną rolę w powodowaniu psychopatologii w ogóle, a depresji w szczególności.

Wstrząs mózgu a depresja

Według Centrum Kontroli i Zapobiegania Chorób w USA, każdego roku dochodzi od 1,6 do 3,8 miliona wstrząsów mózgu wynikających z uprawiania sportu, czyli średnio co 21 sekund występuje u kogoś łagodne uszkodzenie mózgu. W wyniku tej wiedzy w Journal of Adolescent Health przeprowadzono badania, po których wykazano, że nastolatki z historią wstrząsu mózgu są trzy razy bardziej narażone na depresję. Badacze ocenili dane 36 tys. nastolatków, z których 2,7% miało wstrząs mózgu, a 3,4% - depresję.

Trudne dzieciństwo a depresja

Czy istnieje związek między trudnym dzieciństwem, a depresją? Nowe badanie dotyczące przeciwności losu dzieci przeprowadzone w University of Texas w El Paso School of Nursing wykazało, że studenci szkół pielęgniarskich, którzy byli narażeni na większą liczbę niekorzystnych doświadczeń z dzieciństwa takich jak maltretowanie, zaniedbanie lub dysfunkcja rodziny, napotykali wyższe poziomy wypalenia i depresji. W badaniu przeprowadzonym jesienią 2016 roku oraz wiosną i latem 2017 roku, wzięło udział ponad 200 studentów, którzy zapisali się na pierwszy semestr studiów wyższych w programie Bachelor of Science in Nursing. Udowodniono związek między trudnym dzieciństwem, a negatywnym i trwałym wpływem na zdrowie fizyczne i psychiczne u dorosłych w postaci większej podatności na depresję.

Brak aktywności a depresja

Canadian Journal of Cardiology opublikował raport pokazujący, że osoby nieaktywne po przeprowadzonej operacji kardiochirurgicznej miały nawet o 40 procent większe ryzyko depresji. Naukowcy zalecają, aby lekarze badali pacjentów z depresją również pod kątem poziomu aktywności fizycznej, czyli pacjenci depresyjni powinni pozostać aktywni fizycznie jak najdłużej.

Wirusy a depresja

Czy wirusy mogą wywoływać zaburzenia psychiczne? Nowe badanie sugeruje, że tak. Wykazano, że niektóre zaburzenia współwystępują z wysokim wskaźnikiem zakażenia określonego wirusa opryszczki. Komórki Purkinjego (Purkinje neurons) są centralną częścią ludzkiego móżdżku, części mózgu, która odgrywa ważną rolę w precyzyjnej kontroli motorycznej mięśni, utrzymywania równowagi i postawy, ale także mającej wpływ na emocje, percepcję, pamięć i język. Naukowcy z Instytutu Wirusologii i Immunobiologii Uniwersytetu w Würzburgu i ich amerykańscy koledzy dokonali zaskakującego odkrycia w tych komórkach nerwowych. Po raz pierwszy odkryto wysoką częstość infekcji neuronów Purkinjego ludzkim wirusem herpeswirusa HHV-6 u pacjentów z zaburzeniem dwubiegunowym i ciężką depresją. 

Stan zapalny w mózgu a depresja

Od dawna wiadomo, że czynniki dziedziczne zwiększają ryzyko wystąpienia kilku rodzajów zaburzeń psychicznych, w tym choroby afektywnej dwubiegunowej, ciężkiej depresji i schizofrenii. Jednak badacze z Stanley Medical Research Institute w USA, mają silne dowody na to, że wirusy typu HHV-6 są zdolne do infekowania neuronów i prawdopodobnie powodują zaburzenia poznawcze prowadzące do zaburzeń nastroju. Wg nich patogeny mogą zakłócać neurorozwój i wpłwać na układ odpornościowy już w kluczowych etapach jego rozwoju. Dzieci zarażone w młodym wieku zazwyczaj odzyskują zdrowie bez późniejszych powikłań, jednak wirusy pozostają uśpione (utajone) w różnych narządach i tkankach, głównie w ośrodkowym układzie nerwowym i gruczołach ślinowych, w wyniku tego mogą być reaktywowane w pewnych okolicznościach, nawet po latach. Badacze przypuszczają, że choroba Alzheimera może być również spowodowana przez ludzki Herpeswirus 6A. 

Wnioski z badań potwierdzają wieloczynnikowość występowania depresji. Musimy jednak uważać, aby nie zredukować wszystkich rodzajów depresji do czysto biologicznych powodów. Ludzie mogą mieć zdrowy organizm, ale nadal muszą pracować nad lepszą komunikacją ze współmałżonkiem, współpracownikami czy dziećmi. Powinni umieć zachować równowagę pomiędzy obowiązkami zawodowymi, napadami złości czy stresu, a znajdowaniem czasu dla siebie i przyjaciół. Jeżeli równowaga nie zostanie zachowana – czynniki psychosomatyczne będą zwiększać ryzyko wystąpienia depresji.

Skuteczne leczenie depresji 

Skuteczne leczenie depresji powinno opierać się na połączeniu kilku metod celem zwiększenia efektywności, tj. diagnostyce, farmakoterapii i psychoterapii. Niestety obecnie tradycyjne leczenie depresji opiera się wyłącznie na wizycie u psychiatry i przyjmowaniu antydepresantów, dlatego często okazuje się to niewystarczające, co nazywane jest depresją lekooporną. Dodatkowo czekanie od czterech do sześciu tygodni, aby sprawdzić czy antydepresant działa, może być śmiertelne dla osób, które w wyniku depresji mają myśli samobójcze.

Leczenie depresji przy pomocy farmakogenomiki

​​Nowe badania nad genetyką i psychofarmakologią prowadzone na DePaul University, zwane farmakogenomiką mogą pomóc lekarzom w określeniu, który lek zadziała najlepiej w leczeniu depresji pacjenta. Wyeliminowałoby to obecnie stosowaną przez lekarzy psychiatrów metodę "prób i błędów", która polega na testowaniu działania różnych leków, trwającą tygodnie. Trafienie w odpowiedni lek za pierwszym razem poprawia jakość życia osób doświadczających wyniszczającej depresji oraz może mieć kluczowe znaczenie dla tych, którzy doświadczają rozpaczy i myśli samobójczych.

W tym celu leczenie powinno być poprzedzone dokładną diagnostyką poziomu neuroprzekaźników: serotoniny, dopaminy i adrenaliny oraz hormonów: witaminy D, testosteronu, prolaktyny czy wreszcie głównego podejrzanego, czyli hormonu stresu - kortyzolu. Badanie to zwane  Biobalance jest już dostępne w Polsce.

Leczenie depresji psychobiotykami

T. Dinan z University College Cork w Irlandii w artykule z Psychiatrii Biologicznej, opisuje koncepcję psychobiotyków. Psychobiotyki to organizmy żywe przyjmowane jak probiotyki, które pomagają w leczeniu chorób psychicznych. Badacz opisał korzyści z przyjmowania Bifidobacterium Infantis, specyficznego probiotyku, który jest w stanie zmienić poziom serotoniny w organizmie. Niektóre psychobiotyki mają także działanie przeciwzapalne, co jest korzystne, ponieważ depresja i stres są pogarszane przez stan zapalny w organizmie (Patrz wyżej - Przyczyny depresji - Teoria stanów zapalnych w mózgu). 

Leczenie depresji w naszym ośrodku

W naszym ośrodku skupiamy się na leczeniu depresji w ujęciu holistycznym. Biorąc pod uwagę powyższe doniesienia naukowe, korzystamy z diagnostyki endokrynologicznej organizmu, konsultacji psychiatrycznych i wsparcia farmakologicznego oraz psychoterapii (zaburzeń depresyjnych, zespołu stresu pourazowego, czy nerwicy lękowej), celem osiągnięcia maksymalnej skuteczności leczenia. 

Metody leczenia depresji w naszym ośrodku to:

Badania analityczne w leczeniu depresji

Już od dłuższego czasu wiadomo, że zachwianie równowagi hormonalnej w sposób bezpośredni odbija się zarówno na ilości energii na co dzień, jak i procesach odczuwania i regulowania emocji. Niestety, niejednokrotnie pomija się etap analizy wyników badań krwi i natychmiastowo przechodzi do terapii, co często kończy się działaniem na oślep. Zaburzenia hormonalne mogą nie tylko wpływać na rozwój problemów psychicznych lub ich nasilenie, ale także imitować pewne dolegliwości charakterystyczne przede wszystkim dla chorób afektywnych. W celu jak najdokładniejszego określenia przyczyny problemu wykonujemy badania skupiające się na:

- Osi podwzgórze – przysadka – tarczyca, a w szczególności tarczycy – poziom TSH, T3 i T4 wpływa na zmianę aktywności receptorów serotoninowych, na które zwraca się szczególną uwagę podczas leczenia depresji. Nie pozostaje obojętny także dla działania szlaku noradrenergicznego. Z tego względu, informacje obejmujące zarówno aktualny stan tarczycy, jak i ewentualne leczenie niedoczynności bądź nadczynności tarczycy w przeszłości, będą miały wpływ na dalsze postępowanie. Co ciekawe, badania wskazały, że leczenie depresji połączone z działaniami ukierunkowanymi na tarczycę może przynosić lepsze efekty niż stosowanie klasycznej farmakoterapii bez jej wzbogacania.

- Osi nadnercza – przysadka – podwzgórze – tu punktem szczególnej uwagi jest kortyzol będący charakterystyczną odpowiedzią na silny, przeciągający się stres. Długotrwałe utrzymywanie się takiego stanu powoduje spadek wydolności organizmu oraz problemy w życiu codziennym związane zarówno ze sferą psychiczną, jak i fizyczną.

- A także innych gruczołach wewnątrzwydzielniczych regulujących pracę całego ciała.

Psychiatra i endokrynolog w leczeniu depresji

Wciąż niedoceniana i rzadko spotykana współpraca endokrynologa z psychiatrą może okazać się kluczowa dla doboru odpowiedniej formy leczenia. Początkowa analiza zebranych badań krwi skupia się na odróżnieniu zaburzeń psychicznych od problemów stricte endokrynologicznych. W późniejszych etapach psychiatra działający razem z endokrynologiem ma szansę na dobór odpowiedniej farmakoterapii dobranej do potrzeb pacjenta np. u osób borykających się z problemami z tarczycą, u których wspomagająco stosuje się środki z tyroksyną.

Farmakoterapia w leczeniu depresji

W ośrodku korzystamy wyłącznie z leków o potwierdzonej skuteczności. Sięgamy po środki nowej generacji, które pozwalają na zminimalizowanie występowania skutków ubocznych. Wprowadzenie leczenia farmakologicznego powiązane jest z analizą pozostałych leków przyjmowanych stale przez każdą z osób. Przemyślane działanie połączone ze stałą opieką obejmującą monitorowanie rezultatów, dobór dawek oraz ewentualną zmianę stosowanych środków, pozwala na maksymalizowanie skuteczności podejmowanych działań.

Psychoterapia w leczeniu depresji

Spotkania terapeutyczne mają na celu zgłębienie siebie, poznanie przyczyn problemów oraz wypracowanie zmiany, która będzie korzystna z punktu widzenia dalszego życia. Istotę terapii stanowi relacja terapeutyczna oparta na wzajemnym zaufaniu i szczerości. Właśnie z tego względu dokładamy wszelkich starań by każda osoba pracowała z terapeutą, z którym odnajdzie wspólny język. Jednak skuteczność odbywających się regularnie spotkań będzie w znacznym stopniu zależna od indywidualnej motywacji i zaangażowania w proces, które może być zróżnicowane wśród pacjentów. Wykwalifikowani terapeuci, specjalizujący się w poszczególnych nurtach psychoterapeutycznych, opracowują plan działania w sposób indywidualny. Dzięki temu w najbardziej trafny sposób odpowiadają na wszelkie potrzeby.

Ośrodek prowadzi zarówno terapię indywidualną, jak i grupową w następujących nurtach:

- Poznawczo – behawioralnym – jest to jedna z najczęściej wybieranych metod opierająca się m.in. na założeniach warunkowania klasycznego i instrumentalnego. Zakłada, że poszczególne zachowania stanowią wyuczoną reakcję na podane bodźce. Praca w tym nurcie skupia się na zauważeniu takich połączeń, poznaniu ich i świadomej zmianie własnych reakcji. Terapia poznawczo – behawioralna pozwala w inny sposób spojrzeć na otaczający nas świat i porzucić wypracowane w trakcie życia, szkodliwe schematy. Uczy świeżego podejścia i dopuszczania wieloznaczności poszczególnych reakcji organizmu. Jest szeroko stosowana przy leczeniu fobii, depresji, zaburzeń odżywiania oraz wielu innych.

- Psychodynamicznym – druga z najbardziej popularnych forma psychoterapii, która zawiera w sobie założenia nakreślone przez Freunda. Zakłada, że za widocznym z zewnątrz działaniem stoją ukryte mechanizmy tkwiące w nieświadomości, będące dla nas niedostępne. Istotny aspekt stanowią pragnienia i dążenia, a także wewnętrzne konflikty pozostające dotychczas nierozwiązane. W trakcie kontaktu terapeutycznego, pacjent w dowolny dla siebie sposób podąża za wspomnieniami zapisanymi w życiorysie. Celem terapeuty jest całkowita akceptacja jego fantazji, uczuć, skojarzeń, dzięki którym nie wprost docieka istoty aktualnego dyskomfortu. Sesje w znacznym stopniu opierają się o ponowne przepracowanie trudnych przeżyć, bliskich relacji (głównie z rodzicami), a także aspektów wzbudzających silne emocje. Tworzona podczas spotkań więź pozwala na ponowne przeżycie wydarzeń, odrzucenie nieadaptacyjnych wzorców reakcji oraz zastąpienie ich nowymi zachowaniami. Pacjent ma także szansę na rozpoznanie własnych mechanizmów obronnych i zaobserwowanie prawidłowości w swoich działaniach na przestrzeni życia.

- Systemowym – ujęcie systemowe zakłada, że rozpatrywanie wydarzeń w modelu przyczynowo – skutkowym jest zbyt wąskie. Człowiek żyje w otoczeniu, na które oddziałuje. Nie jest to jednak jednostronna reakcja. Każde zdarzenie pociąga kolejne, z kolei to ma wpływ na jeszcze inne. Terapia systemowa szczególnie często stosowana jest w sytuacjach konfliktowych, kryzysowych, w rodzinach. Mogą w niej uczestniczyć zarówno małżonkowie, jak i dzieci, a także wszyscy domownicy. Praca nie zakłada poszukiwania winnych, a poprawę komunikacji oraz poprawne wyznaczanie granic. 

- Egzystencjalnym – terapia egzystencjalna w znacznym stopniu odwołuje się do filozofii. Nader często stosowana jest w sytuacjach kryzysowych, gdy pacjentowi towarzyszy bezsens życia. Polega na wspomaganiu poszukiwania celu i odnalezieniu swojego prawdziwego Ja. Kładzie nacisk na zrozumienie i akceptację tego, że poszczególne wydarzenia są niezmienne i konieczne. Dąży do wiązania cierpienia i porażek z wysiłkiem wkładanym w większe przedsięwzięcie. Jej celem jest wypracowanie adaptacyjnego dla pacjenta podejścia do trudności, które go spotykają, co odbywa się w emocjonalnej atmosferze opartej na pozytywnym nastawieniu do wszelkich przeżyć.

- Integracyjnym – jak sama nazwa wskazuje, nurt ten czerpie z poprzednich technik. Wykorzystuje poszczególne elementy, które są najlepiej dopasowane do aktualnej sytuacji i potrzeb. Terapia prowadzona w nurcie integracyjnym pozwala terapeucie na dużą elastyczność w doborze działań.

Warto zaznaczyć, że każda z prowadzonych przez specjalistów terapii charakteryzuje się zbliżoną skutecznością. Nie ma nurtów lepszych i gorszych. Dobór nurtu jest więc uzależniony od indywidualnego stanowiska i aktualnych potrzeb pacjenta i pozwala skupić się na najbardziej istotnych aspektach życia.

Światłoterapia w leczeniu depresji

Pojawienie się depresji sezonowej w okresach zmniejszonej dostępności światła potwierdza jego wpływ na samopoczucie. Stan pacjentów podatnych na tę formę depresji pogarsza się z nadejściem jesieni i zimy, zaś wiosną i latem ulega poprawie. Ciekawostką jest fakt, że naświetlanie lampą antydepresyjną, jaką dysponujemy w ośrodku, w znaczącym stopniu poprawia samopoczucie. Liczne badania naukowe dowiodły, że poprawa uzależniona jest od ogólnej dostępności światła, w którym zawierają się zarówno naturalne promienie słoneczne, jak i wiązki wykorzystywane w specjalistycznym sprzęcie medycznym. Fototerapia jest nowoczesną, bardzo skuteczną metodą, która pozwala zminimalizować użycie środków farmaceutycznych u osób dotkniętych depresją sezonową. Regularne sesje pozwalają unormować rytm około-dobowy, ułatwiają zasypianie, a także korzystnie wpływają na produkcję serotoniny w obszarach mózgu.

Dieta w leczeniu depresji

Już od dłuższego czasu mikroflora jelitowa jest jednym z głównych punktów badań naukowych odnośnie występowania depresji. Jelita przez wiele lat uznawane były jedynie za miejsce wchłaniania składników odżywczych, którego stan nie ma większego wpływu na pozostałe aspekty funkcjonowania organizmu. Tymczasem okazało się, że mikroflora jelit odgrywa bardzo istotną rolę z punktu widzenia działania układu odpornościowego. To jednak nie wszystko. Kolejne eksperymenty doprowadziły naukowców do powiązania stanu jelit ze stanami depresyjnymi. Nauka zwana psychoneuroimmunologią kazała zwrócić uwagę na zaniedbania żywieniowe i tryb życia, które bezpośrednio wyniszczają mikroflorę jelit. Każda z osób przebywających w ośrodku otrzymuje posiłki bogate w korzystne dla funkcjonowania jelit bakterie oraz probiotyki, które szybko i skutecznie są w stanie zniwelować skutki stresu, używek i szybkiego jedzenia zawierającego nikłe ilości witamin i minerałów. Dobry stan jelit ma tak duże znaczenie z uwagi na fakt, że aż 90 % serotoniny produkowanej z udziałem tryptofanu pochodzi właśnie z tej części układu pokarmowego. Jest to znaczna ilość neuroprzekaźnika, którego brak powoduje m.in. stany depresyjne.

Ruch w leczeniu depresji

W ciągłym biegu zdajemy się zapominać, że wspólna aktywność fizyczna przynosi uciechę nie tylko dla ciała, ale i dla ducha. Umiarkowany wysiłek fizyczny wywołuje bowiem produkcję endorfin, a także stymuluje wytwarzanie serotoniny i dopaminy, które razem tworzą mieszankę hormonów szczęścia. Pacjenci przebywający w ośrodku mają szansę skorzystać z zajęć rekreacyjnych, na które wreszcie mają czas. Przebywanie w grupie oraz wspólna rozrywka korzystnie wpływają zarówno na samopoczucie, jak i rozbudowę poszczególnych relacji. Warto zaznaczyć, że prowadzone zajęcia mają luźny charakter i przebiegają w przyjemnej, przyjacielskiej atmosferze.

Skuteczne leczenie depresji

Wykorzystywanie zróżnicowanych metod leczenia pozwala nam na kompleksowe podejście do problematyki zaburzeń psychicznych. Dobrze zaplanowany czas pacjentów, ciekawe zajęcia oraz indywidualne podejście są kluczem do szybkiego powrotu do zdrowia oraz utrzymania przyjemnej atmosfery w otoczonym zielenią zaciszu.

Depresja jest uleczalna!

Jednak to od Ciebie zależy, czy dasz sobie szansę i odwiedzisz specjalistów, którzy wdrożą odpowiednie dla Ciebie leczenie.