Bezsenność określana jako zaburzenia snu została sklasyfikowana w ICD-10 i zaliczona do grupy zespołów behawioralnych związanych z zaburzeniami fizjologicznymi i czynnikami fizycznymi pod kodem F51 jako nieorganiczne zaburzenia snu; lub do grupy zaburzeń okresowych i napadowych kodem G47 jako zaburzenia snu. Bezsennością określa się wszystkie dysfunkcje długości i jakości snu, które powodują objawy psychopatologiczne i komplikują normalne funkcjonowanie człowieka w ciągu dnia, co w efekcie przyczynia się do spadku nastroju i pogorszenia samopoczucia. 

Choroba afektywna dwubiegunowa lub Zaburzenie afektywne dwubiegunowe (ang. Bipolar Disorder) to jednostka chorobowa dawniej zwana chorobą maniakalno-depresyjną, w klasyfikacji ICD-10 otrzymała kod F31 i zaliczono ją to grupy zaburzeń nastroju tzw. afektywnych. ChAD charakteryzuje się naprzemiennym występowaniem epizodów depresji albo manii, pomiędzy którymi następują okresy remisji polegające na uciszeniu się objawów. Należy pamiętać, że zachowanie chorej osoby nie wynika z jej złośliwości, a jest wynikiem choroby - zaburzeń, a szybkie zdiagnozowanie i skuteczne leczenie jest niezwykle istotne, ponieważ przebieg oraz emocje jej towarzyszące sprawiają, że nieleczona ChAD w wielu przypadkach zostaje zakończona samobójstwem. 

Nerwica ogólniej Zaburzenia nerwicowe pod postacią somatyczną związane ze stresem zostały opisane w ICD-10 kodami F40-F48. Zaliczają się do nich Zaburzenia lękowe pod postacią fobii, napadów panicznego lęku, zaburzeń lękowych uogólnionych lub zaburzeń depresyjno-lękowych. Lęk to naturalna emocja odczuwana przez każdego człowieka od czasu do czasu. Jest to naturalna reakcja organizmu na stresujące sytuacje np.: ważny egzamin, wystąpienie publiczne, ślub, zmianę pracy, ważną uroczystość, które w rzeczywistości są niegroźne. Jednak gdy lęk występuje jako zaburzenie jest tak silny, że osoba unika tych sytuacji, a przy zetknięciu się z nimi ogarnia ją bardzo silne przerażenie, które uniemożliwia jej normalne funkcjonowanie i znacznie obniża jakość jej życia.

Depresja została zaliczona w ICD-10 do grupy zaburzeń nastroju (afektywnych) i rozróżnia się ją pod względem częstotliwości występowania tj. jednorazowego epizodu lub zaburzeń nawracających. Depresja jednorazowa określona jako Epizod depresyjny jest oznaczona kodem F32 i zalicza się do niej reakcja depresyjna, depresja psychogenna lub depresja reaktywna. Depresja chroniczna występuje w formie Zaburzeń depresyjnych nawracających F33 tak samo jak powyższa tj. pod postacią nawracających epizodów reakcji depresyjnej, depresji psychogennej lub reaktywnej. Innymi odmianami depresji w lżejszych formach jest Cyklotymia F34.0 w postaci wahań nastroju lub Dystymia F34.1 zwana też Nerwicą depresyjną lub odwrotnie - Depresją nerwicową albo Depresją lękową. 

Przewlekłe uzależnienie charakteryzujące się przymusem przyjmowania określonej substancji psychoaktywnej lub powtarzania zachowania, bez względu na konsekwencje nazywane jest potocznie nałogiem. Zaburzenia używania substancji i nałogowych zachowań zostały opisane w Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD-10 jako dwa odrębne zaburzenia: F11-F19 Zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania spowodowane używaniem substancji psychoaktywnych (np. narkotyków, alkoholu, leków, nikotyny itp.) - zwane chemicznymi; lub F63.9 Zaburzenia nawyków i popędów (hazardu, seksu, gier hazardowych, komputerowych itp.) - zwane behawioralnymi.